42.

♫♪♫♪♫

***

~trzy lata później~

Pojechałam załatwić sprawy na mieście, a Tommy został pod opieką Louisa. Obiecał, że nie spuści go z oczu nawet na sekundę zważając na fakt, że jechał razem z chłopakami na tor. Nikki i Izzy wyprowadziły się, bo nie dogadywały się zbytnio z chłopakami i cały czas się kłócili. Pewnego razu wzięły Toma na spacer i go zgubiły. Wkurzyłam się na nie, ale nie tak jak Tommo, który kazał im wypierdalać. Od tego czasu nasz kontakt się urwał.

Ally jechała ze mną, bo chciała kupić sobie jakieś rzeczy, a ja miałam rozmowę z dyrektorką przedszkola, ponieważ razem z Lou doszliśmy do wniosku, że mały musi mieć kontakt z rówieśnikami. Takim oto sposobem chcemy zapisać go do jednego z przedszkoli w Los Angeles. 

***

Do L.A. przeprowadziliśmy się rok temu po tym jak te idiotki zgubiły mojego syna. Dziś Katie razem z Ally pojechały na miasto, a ja z Harrym, Zaynem, Liamem i Tommy’ m do warsztatu naszego kumpla. Było kilka samochodów, a my potrzebowaliśmy części. Ostatnio zacząłem składać wóz razem z młodym.

Szedłem na równi z chłopakami, trzymając Tommy’ go za rączkę w kierunku naszego najlepszego gościa, który załatwia nam różne części. Derek pochylał się nad maską swojego oczojebnego Mercedesa –Benz SLS AMG.

-Yo, Jordan!- krzyknął Malik i przybił z nim sztamę.

-Siema- kiwną do nas głową.- jak tam młody?- przykucnął przy Tommy’ m i podał mu rękę, którą mój syn uścisnął.

-Dobrze- powiedział pewnie.- składamy z tatą autko- mimo, że miał dopiero trzy lata to mówił bardzo płynnie i był śmiałym dzieciakiem. –ale mama nie pozwoliła zabrać silnika z jej auta- skrzyżował ręce na piersi i tupnął nogą, na co Derek się zaśmiał. Ale młody ma rację, bo Katie nie pozwoliła rozebrać swojego Bugatti Super Sport pod pretekstem, że uczciwie go kupiła za ciężko zarobione pieniądze i sama wyremontowała. Nie mówię, że robiła lewe interesy, bo sam wcześniej też takie robiłem, ale to tylko silniki W16 8,0 l 64V DOHC, quad - turbo 1001 KM. Co z tego, że ma najszybszy samochód na świecie? Dla dziecka mogłaby go oddać, ale nie… Phi egoistka.

-Spoko młody, chyba coś dla ciebie znajdę- puścił mu oczko i wszedł do garażu, a my ruszyliśmy za nim. Tommy puścił moją rękę i biegał od jednego samochodu do drugiego. Derek pokazywał nam towar, a my z uwagą oglądaliśmy każdy pokazany przez niego silnik. Po dwudziestu minutach i naradach uznaliśmy, że weźmiemy część z Hennessey Venom GT.

-Młody idziemy- powiedziałem odwracając się do syna, którego nie było. –Tommy! -wrzasnąłem i zacząłem się rozglądać. –Tommy!- powoli zaczynało mnie to wkurwiać. Dobrze wie, że gdy go wołam i gdy jeździ z nami na tor lub do Jordana to ma się nie chować.

-Młody to nie jest śmieszne!- wrzasnął Harry wprost do mojego ucha.

-Kurwa- warknąłem.- Tommy!- wyszedłem przed warsztat i podszedłem do wozu. Prawdopodobne, że tam właśnie siedzi i udaje, że prowadzi. Niestety nie było go ani w furze Zayna, Liama i Harrego. Został tylko mój… i znowu pudło. Za wycieraczką była jedynie karteczka, którą szybko wziąłem do ręki i zacząłem lustrować wzrokiem. Każde przeczytane przeze mnie słowo wprawiało mnie w furię. Złość gromadziła się we mnie, aż w końcu nie wytrzymałem i z całej siły kopnąłem w tej pierdolony wóz!

-Co jest stary, znalazłeś go?- zapytał Liam, a ja w ramach odpowiedzi podałem mu karteluszek.- may mlodego jeśli chcesz go odzyska… to masz peha, bo go nie odamy. To twoje zapłata za błendy przeszłośći. Muwiliśmy, że porzałujesz- skończył i zmarszczył brwi.- co to kurwa za analfabeta pisał. Wcześniej nawet nie zwróciłem uwagi na błędy ortograficzne, a teraz to było mało istotne. Mieli moje dziecko, a jak tylko dowiem się kto porwał mojego synka to rozpierdolę mu łeb i w najlepszym przypadku do końca życia będzie kaleką, a w najgorszym będzie gnił w ziemi.

-Stary znajdziemy go- poklepał mnie po plecach Malik.

Tommy

-O ile wcześniej Katie nie rozpierdoli ci łba- kurwa Harry ma rację. Katie mnie wykastruje za to, że zgubiłem naszego syna.

-Ja pierdole! –po raz kolejny zajebałem w koło, a noga zaczęła pulsować. –Liam zapytaj Jordana czy ma tu monitoring, jeśli tak to zajmij się tym, Malik dzwoń do Brada i powiedz, żeby poinformował wszystkich na torze, żeby go szukali, Harry nie wierzę w to co teraz powiem, ale jedź do domu i zbajeruj Katie- to najgorszy pomysł na jaki mogłem wpaść. Harry nie potrafi trzymać języka za zębami, a teraz proszę go o to, żeby zajął czymś swoją kuzynkę, która ściemę wyczuwa od razu. Tak… jestem samobójcą.- ja jadę szukać- zgniotłem świstek i rzuciłem na miejsce pasażera. Wsiadłem do auta i odpaliłem silnik po czym odjechałem z piskiem opon. Muszę go znaleźć, muszę… nawet jakbym miał przeszukać całą Amerykę, znajdę go. Tego kretyna, który stoi za jego zniknięciem po prostu… niech Bóg ma go w opiece, bo rozjebie go!

***

Razem z Ally postanowiłyśmy wstąpić jeszcze do warsztatu Jonsonów. Mieszkamy tutaj od roku, a jeszcze ich nie odwiedziłam. Pewnym krokiem weszłyśmy do garażu, gdzie pod niebieskim nissanem leżał prawdopodobnie Tomas. Odchrząknęłam głośno, a chłopak wypełznął i otrzepał swoje ubranie umazane w smarze.

-Młoda, co tu robisz?- nie wyglądał na zadowolonego moim widokiem.

-Odwiedzam was? –ciemny blondyn podrapał się zakłopotany w tył głowy.-gdzie Matty?

-Załatwia coś na mieście- machnął ręką. –gdzieś ty się tyle czasu podziewała?

-Tu i tam- zaśmiał się pod nosem, apotem powiedział, że powinnam już iść, bo ma dużo na głowie. Zachowywał się co najmniej dziwacznie. Do domu wróciłyśmy około szóstej po południu. W salonie siedział Harry i o czymś zawzięcie myślał.

-Cześć miśku- Ally od razu się na niego rzuciła i pocałowała. Chłopak zaśmiał się nerwowo po czym powiedział, że bardzo mocno ją kocha i zapytał czy w razie czego może na nią liczyć, gdyby jego życie było zagrożone przez wkurzoną wariatkę. Blondynka zmieszana zgodziła się i obiecała, że zawsze będzie jego księżniczką w lśniącej zbroi i będzie go broniła. –a gdzie reszta?

-Na torze- zmarszczyłam brwi.- znaczy nie! U Jordana, tak u Jordana załatwiają silnik u Dereka!- uśmiechnął się szeroko.

-Tommy był grzeczny?- uniosłam na niego jedną brew, a on otarł krople potu z czoła. Coś mi tu nie pasuje.

-T- tak- przytaknął i starał się przekonać bardziej siebie niż mnie.

-Gdyby coś się wydarzyło, to byś mi powiedział?

-No pewnie- zaśmiał się nerwowo.- za kogo mnie masz? Za frajera? Przecież jesteś moją kuzynką, nie boję się ciebie, nie jesteś walniętą wariatką- śmiał sie rozpaczliwie.

-O której mają przyjechać?

-Jak przyjadą, to będą, nie?- unikał mojego wzroku i włączył telewizję.

-Harry- warknęłam. –gadaj, bo inaczej…

-Nie powiem- wstał z sofy i odsunął się na bezpieczną odległość.

-Masz powiedzieć!- powoli traciłam do tego człowieka resztki cierpliwości.

-Nie mogę, bo mi rozpierdolisz łeb!

-Rozpierdolę ci też coś innego jeśli nie powiesz- wycedziłam przez zaciśnięte zęby. –gadaj!- rzuciłam się na niego, a on uciekał krzycząc, że nigdy nie powie. W czasie tej gonitwy wykręcił numer prawdopodobnie do Louisa i poskarżył się, że psychiczna Katie go goni i grozi upierdoleniem jaj. Upierdolę mu jaja!? Bez przesady, ale… dobra ma rację. Przez dobre dziesięć minut goniłam tego palanta, aż w końcu dorwałam go na placu zabaw. Pieprzony głupek jest szybki! Kiedy skakał przez konika to zahaczył nogą, a ja przygniotłam go własnym ciałem. –gadaj!- syknęłam odwracając go na plecy.

-Jesteś moją kuzynką, a to jest gwałt przy małych dzieciach!- zaczął zamaszyście gestykulować. Matki z dziećmi patrzyły na nas jak na psychicznie chorych oszołomów, ale w tej chwili nie obchodziło mnie to. Przygwoździłam jego nadgarstki do piachu. –Katie złaź ze mnie!- wrzeszczał jak mała dziewczynka.

-Najpierw powiesz mi co się stało.

-Nic, przysięgam!

-Harry!- wrzasnęłam z wyrzutem.

-Porwali go, tylko nie bij w twarz!- zasłonił rękoma buzię.

-Kogo? Louisa?!

-Gorzej…

-Tylko nie mów, że Tommy’ go- zamknął oczy i przygotował się na uderzenie.- mieliście go pilnować- z frustracji uderzyłam w jego klatkę piersiową, na co jęknął. –jak mogliście!? To tylko dziecko! Prosiłam, żebyście na niego uważali, ale nie… przecież pierdolone części są ważniejsze! – zrzucił mnie z siebie, a potem przytulił. Odepchnęłam go- nie dotykaj mnie! Idę szukać mojego syna- wściekła wyszłam z placu zabaw i wykręciłam numer do Brada. Miller odebrał po drugim sygnale.

-Co jest mała?

-Pomóż mi znaleźć Tommy’ go.

-Właśnie go szukam, gdzie jesteś?

-Na placu zabaw, piętnaście minut drogi od naszego domu.

-Okay, czekaj na mnie zaraz tam będę- jak powiedział, tak też się stało. Wsiadłam do samochodu Brada i rozpoczęliśmy poszukiwania. Przyjaciel opowiedział mi, że Louis gdy tylko spostrzegł, że małego nie ma zadzwonił do niego i prosił o pomoc. Od jakiś dwóch godzin przeczesują całe Los Angeles, a ludzie Brada starają się namierzyć samochód, który uprowadził moje dziecko. Około godziny dwunastej odwiózł mnie pod dom, gdzie był już Zayn i Liam. Obaj pracowali przy komputerze i starali się identyfikować porywacza. Odrzucali potencjalnych podejrzanych i osoby, którym wcześniej się narazili.

-Zayn- jęknęłam, a ich wzrok momentalnie powędrował na moją osobę.

-Przepraszam, jestem idiotą powinienem go pilnować- wypalił na wstępie, a potem schował mnie w swoich silnych ramionach.

-Kurwa- mruknął Payne, a my usiedliśmy na sofie obok niego. – za cholerę nie mogę tego rozgryźć, jakby taki ktoś w ogóle nie istniał. Zawsze są jakieś ślady, no kurwa zawsze- Liam ze wściekłości uderzył w laptopa. –ten ktoś to… -przeczesał dłońmi włosy i oparł głowę o zagłówek, głęboko wzdychając.

 ***

-Gdzie jedzmy?

-Zamknij się gówniarzu- warknąłem, zirytowany tym dzieckiem. Nie wiem jak oni z nim wytrzymują, ale ja po kilku godzinach mam już dość.

-A tata z mamusią wiedzę, że jedziemy na wycieczkę?

-Masz ty szczeniaku jakiś wyłącznik!?

-Tatuś powiedział, że kupi mi pieska- uśmiech z jego ust nie schodził nawet na sekundę.

-Po pierwsze to nie jest wycieczka, po drugie mam wyjebane na to co obiecał ci Tomlinson, a po trzecie i ostatnie zamknij się w końcu!- wrzasnąłem wkurwiony i starałem się skupić na drodze, ale ten bachor cały czas zadawał durne pytania, albo opowiadał czego naobiecywał mu Louis, Katie i reszta. Rozpieszczony smarkacz!

***

Do domu wróciłem po dwóch dniach całkowicie nieprzytomny. Nie spałem, tylko szukałem młodego. To jest kurwa nie możliwe, żeby zniknął bez śladu! W salonie na kanapie spała Katie. Brunetka miała worki pod oczami i wyglądała paskudnie. Okryłem ją szczelniej kocem i włączyłem komputer, żeby sprawdzić co znalazł Liam. Niestety nie było żadnych informacji. Przeczesałem ręką włosy, ziewając przy tym.

-Loui- przekręciłem głowę i zobaczyłem Katie, która nie wyglądała najlepiej. –powiedz, że go znalazłeś- jęknęła rozpaczliwie, a ja spuściłem tylko głowę.

-Jestem idiotą, wiem. Powinienem go pilnować, ale zawsze biegał między autami i nic się nie działo- zacząłem się tłumaczyć. Nie patrzyłem na nią, bo nie chciałem widzieć tego rozczarowania w jej oczach. Nagle poczułem jak chude ramiona oplatają moje ciało. Dziewczyna schowała głowę w zagłębieniu mojej szyi i cichutko płakała. –kicia, nie płacz. Obiecuję, że go znajdę i rozpierdolę tego analfabetę- warknąłem, a ona się odsunęła. –co?

-Analfabetę?- prychnęła ze zmarszczonymi brwiami, dlatego wyjąłem z kieszeni pognieciony kawałek papieru i jej podałem. Chwilę lustrowała tekst, a jej zmartwienie powoli zmieniało się w wściekłość… wręcz wkurwienie. Mogłaby teraz wydrapać mi oczy, a w najgorszym przypadku byłoby już po mnie. Zgniotła kartkę i rzuciła na stół.- zapierdolę tego gnoja- warknęła i wstała kierując się w stronę drzwi.

-Katie, czekaj!- wrzasnąłem za nią i wybiegłem. Brunetka wsiadła do swojego Bugatti, ale zdążyłem zająć na miejscu pasażera. Uruchomiła silnik i odjechała z piskiem opon. Gdyby nie fakt, że teraz jest niepoczytalna, ponieważ porwali nam dziecko, to uznałbym, że jest wariatką, która chce mnie zabić swoją szybką jazdą i zbyt gwałtownymi zakrętami – sam nie jeżdżę lepiej, ale bez przesady. Niebieskooka w ciągu dziesięciu minut zajechała pod warsztat tych ciuli Jonsonów. Weszła do środka niczym boss i szukała ich wzrokiem.  

-Mogę w czyść pomóc- wyszła do nas jakaś plastikowa dziunia w kusej kiecce oraz długich tipsach.- no heej- zaćwierkała w moim kierunku, na co kiwnąłem tylko głową z ustami zaciśniętymi w wąską linijkę. Katie głośno odchrząknęła, zwracając tym samym na siebie uwagę blondynki. –masz jakiś problem?- syknęła w jej stronę.

-Gdzie Matty?- wycedziła przez zaciśnięte zęby.

-Wyjechał, musiał załatwić sprawy- powiedziała, oglądając swoje paznokcie. – ale nie powiem ci gdzie- tego nie musiała mówić.

-Zapierdolę cie szmato- syknęła, a potem niczym prawdziwa kocica rzuciła się na nią i zaczęła ciągnąć za włosy. To były prawdziwe kocie zapasy. Blondyna piszczała, a Katie cały czas ją wyzywała.

-Ej! Co wy odpierdalacie?!- na pomoc tej blond zdzirze przyszedł Tomas, odciągnął ją na bezpieczną odległość i zasłonił swoim ciałem.- zrób coś z tą pieprzoną wariatką!- skierował w moim kierunku.

-Katie, chodź- pokiwała przecząco głową, na co westchnąłem. Nie miałem dziś na nic siły, jestem wypompowany z sił. Od dwóch dni nie spałem i nic nie jadłem.

-Nie, dopóki on- skazała na Jonsona.- nie powie, gdzie jest Matty!- tupnęła nogą i skrzyżowała ręce na piersi.

-Po co ci mój brat? Nagle zaczęłaś się nim interesować, po tylu latach uczucia się w tobie ożywiły?- prychnął, a ona już szykowała się do kolejnego ataku, ale w porę ją złapałem.

-Ten chuj porwał mojego syna- to zadziałało na mnie jak płachta na byka. Rzuciłem się na tego ciula i zacząłem okładać. Nie pozostawał mi dłużny, ale to on więcej razy oberwał, adrenalina wyeliminowała moje zmęczenie i teraz byłem tylko wściekły. W warsztacie dało się jedynie słyszeć pisk tej tapeciary. –Loui chodź- James złapała mnie za barki i odciągnęła, a właściwie to próbowała. Uderzyłem go ostatni raz w oko i wstałem.

-Gdzie on jest?- warknąłem, ale nie doczekałem się odpowiedzi.

-Chodź- brunetka złapała za moje ramie i wyprowadziła z warsztatu. Wpakowała mnie do samochodu i usiadła na miejscu kierowcy. Złapała telefon i wybrała jakiś numer, potem przyłożyła komórkę do ucha. –no nareszcie- westchnęła.-… gdzie jesteś?… może dlatego, że porwałeś moje dziecko?!- teraz już wiedziałem, że rozmawia z tym chujem. Wyrwałem jej urządzenie i sam zacząłem z nim gadać.

-Słuchaj jebany skurwielu, jeśli chociaż włos spadnie z jego główki to cie zapierdolę!

-Louis, miło cie słyszeć- zaśmiał się, co jeszcze bardziej wyprowadziło mnie z równowagi. Przez niego moje plany diabli wzięli.

-Gadasz z moim tatą? – w tle dało się słyszeć głos Tommy’ go.

-Zamknij się smarku- warknął.- czy ten gówniarz kiedyś się zamyka?

-Nie nazywaj go tak- wycedziłem przez zaciśnięte zęby.- co mam zrobić, żeby go odzyskać?

-Typowy Tomlinson od razu przechodzi do rzeczy- zaśmiał się.

-Znasz mnie jak mało kto- mój głos był przesiąknięty sarkazmem.

-Chcę Katie- rozłączył się.

-Loui- złapała mnie za ramię i lekko potrząsnęła. –Loui- podałem jej telefon.- Louis, do cholery!- wściekły na nią spojrzałem. –co powiedział? Czego chce w zamian za Tommy’ go?

-Chce… ciebie. 

__________________________________________

Epilog już wkrótce!! Tymczasem ZASKOCZCIE mnie komentarzami!! 

Buźka miśki ;**

41.

♫♪♫♪♫

„Więc ruszamy w długą podróż do domu
Bo nie chcę tracić swojego czasu sam
Chcę się zgubić i jechać już zawsze
Możemy rozmawiać o niczym
Tak, o czymkolwiek kochanie
Więc ruszamy w długą podróż do domu wieczorem
Ruszamy w długą podróż do domu.”

***

Pakowałam walizki, podczas gdy Zayn bawił się na moim i Louisa łóżku z Tommy’ m. Tomlinson wyjechał jakiś tydzień temu razem z Liamem i Harrym załatwić jakieś części z Meksyku. Nie żebym miała z tym problem, ale mógłby pojechać później i pomóc mi trochę przy dziecku, co aktualnie robi Malik. Zayn bardzo się stara i widać, że mały Tomlinson go lubi.

-Na ile jedziecie?- zagadnął mulat nie przerywając zabawy z bobasem.

-Na tydzień- westchnęłam, dalej starając się upchnąć te wszystkie rzeczy do głupiej torby.

-Mhm, mogę żel Louisa?

-Po co?- nie odpowiedział tylko poszedł do łazienki, by po chwili wrócić i zająć poprzednie miejsce. Zaczął coś nucić pod nosem, a ja pakowałam teraz ubranka Tommy’ go. Nagle mój telefon zaczął dzwonić. Złapałam za komórkę i otworzyłam MMSa. Zaczęłam się śmiać, gdy tylko zobaczyłam to zdjęcie. Na owej fotce był mój syn oraz przyjaciel, którzy mieli podobne fryzury. –serio Zayn?- powiedziałam przez śmiech, na co dumny wypiął klatę.

-Wyślę do Louisa- zaczął klikać na swoim Iphone’ e. –jadę do Cami na weekend. Rozważa przeprowadzkę do nas i chce rzucić studia- wow zawsze mi powtarzała, że chce skończyć studia i to jest jej priorytetem, a teraz… Dla Zayna chce zrezygnować ze swoich marzeń, o których opowiadała mi gdy tylko się poznałyśmy. To naprawdę urocze, ale czy naprawdę chce zostawić coś na co pracowała całe życie? Była sumienną uczennicą i zawsze przykładała się do nauki. –coś się stało?- pokiwałam przecząco głową, chcąc wyrzucić to wszystko z głowy. Może powinnam mu o tym powiedzieć? –Katie- podszedł do mnie i złapał za ramiona, po czym jedną dłonią uniósł mój podbródek ku górze, abym mogła spojrzeć w jego brązowe tęczówki. –czemu?

-Bo naprawdę cie kocha, te studia to były jej marzenia, dlatego proszę nie zrań jej.

-Przecież ją kocham i nigdy nie skrzywdzę- zapewnił, a potem schował mnie w swoich silnych ramionach. Nagle mnie olśniło, dlaczego Louis nie zabrał Zayna do Meksyku? Odsunęłam się od niego.

-Powiesz mi prawdę?- zmarszczył brwi, ale niepewnie pokiwał pionowo głową.-czemu Loui cię nie zabrał?

-Prosił, żebym się zajął wami.

-Jestem dużą dziewczyną, poradziłabym sobie, chyba, że… o mamuniu, ale z niego pieprzony dupek!- trzepnęłam Zayna w ramię.- zgodził się na propozycję Hobbs’ a! Jak mógł!? A ty!? Dlaczego nie powiedziałeś?!- czułam wściekłość, która narastała we mnie z każdą sekundą.

-Katie to nie tak jak myślisz- Malik starał się złagodzić sytuację, ale szło mu to kurewsko marnie.

-A jak?! Obiecał, że będziemy żyć normalnie!

-No właśnie, dlatego to robi. Chce żebyśmy przeprowadzili się do L.A.

-Mam to w dupie!- pchnęłam go, a potem wzięłam Tommy’ go na ręce. Maluszek lekko ciągnął za moje włosy, ale dziś mi to nie przeszkadzało. –Ally!- weszłam do pokoju blondynki, która kończyła się już pakować. Usiadłam na jej łóżku, a ona obok mnie. –co powiedział Harry, gdy wyjeżdżali z Louisem i Liamem do Meksyku?- chciałam wiedzieć, czy mój kuzyn też jest podłym oszustem.

-Jechali załatwić części tak mówił- prychnęłam. Obaj są dupkami i kłamczuchami, bo nie mają jaj by się przyznać. Oczywiście nie zgodziłabym się, ale przecież pieprzony Tomlinson i tak postawiłby na swoim modląc się, żebym się nie dowiedziała, ale przecież mnie zna. Odkrycie prawdy wcale nie zajmuje mi dużo czasu. –bo jechali załatwić części, tak?- zapytała wolno, całkiem zmieszana.

-Mieli po nie jechać, ale woleli pomóc Hobbs’ owi złapać pieprzonego Logana i Roberta!- warknęłam. Zdenerwował mnie. Obiecał, że nie będzie kłamał i zawsze będziemy mówili sobie prawdę, a tym czasem co robi? Łże jak pies i wychodzę na idiotkę.

-A to skurwiel!- uniosłam na nią brwi. Nigdy nie używała takich słów, ale w pewnym stopniu ją rozumiem, każdy ma swoje granice wytrzymałości, a oni przeważyli tą szalę. –pieprzyć ich, jedziemy do mamy, a potem do twoich rodziców- przytaknęłam. Blondynka zniosła swoją walizkę, a potem wzięła swojego bratanka i zapięła do w foteliku. Zabrałam również nasze bagaże i zaniosłam je do bagażnika. Wsiadłyśmy do samochodu, którym pierwszy raz od kilku długich miesięcy nie mogłam jeździć. Odpaliłam silnik i pojechałam na lotnisko. Postanowiłyśmy wyłączyć telefony , gdy tylko wsiadłyśmy do samolotu.

…

W Nowym Yorku wylądowałyśmy o godzinie szesnastej. Zajechałyśmy taksówką do hotelu, gdzie zostawiłyśmy bagaże, a potem pojechałyśmy do szpitala. Pani Samantha wyglądała już lepiej, a lekarz oznajmił, że za kilka miesięcy będzie mogła opuścić klinikę i wrócić do domu. Siedziałyśmy w jej sali, gdzie leżała jeszcze jedna kobieta, z którą się zaprzyjaźniły. Tamta pani miała na imię Kimberly i wyglądała na czterdzieści lat.

-Ally bądź tak miła i pójdź nam po kawę- blondynka posłuchała rodzicielki i poszła do automatu, który stał na korytarzu. –Katie, gdzie Louis?

-W Meksyku i znowu pakuje się w kłopoty- przeczesałam palcami włosy.- ja już powoli nie mam do niego siły- jęknęłam i poprawiłam Tommy’ go na rękach.

-Mogę?

-No pewnie- przekazałam syna mamie Lou. Kobieta była naprawdę zadowolona.

-Louis był trudnym dzieckiem zgłasza, że wychowywał się bez ojca, ale zależy mu na tobie i Tommy’ m.

-Wiem, ale przecież w związku nie powinno być tajemnic, a decyzje powinny być podejmowane wspólnie, a on traktuje mnie jak dziecko – jęknęłam obrażona. Czasem czuję się jak dziecko specjalnej troski, a Tomlinson jeszcze bardziej mnie w tym utwierdza. Kocham go naprawdę mocno i nie wyobrażam sobie bez niego życia, ale mam dziewiętnaście lat! Byłam w domu dziecka, w wieku szesnastu lat uciekłam z domu i wymiatałam na wyścigach, po czym stałam się mistrzynią, igrałam ze śmiercią… NIE JESTEM BEZBRONNĄ DZIEWCZYNKĄ, KTÓRA POTRZEBUJE OCHRONY 24/7!

-Martwi się, tym bardziej, że teraz macie dziecko- uśmiechnęłam się lekko. Ona miała rację, zachowałam się egoistycznie. Nagle mój telefon zaczął dzwonić. Niepewnie spojrzałam na wyświetlacz i przełknęłam głośno ślinę. Wstałam z krzesełka i wyszłam na balkon, po czym nacisnęłam zieloną słuchawkę.

-Gdzie jesteś?- warknął Tomlinson.

-A ty? Hobbs jest dumy, dostał to czego chciał?- prychnęłam zirytowana.

-Nie wiem, o czym mówisz.

-Nie udawaj głupka! Pomogłeś Luke’ owi złapać Logana i Roberta! Jesteś pieprzonym kłamcą!

-Gdzie jesteś?

-Nie zmieniaj tematu, tylko się przyznaj!- nie oczekiwałam od niego wielkich rzeczy. Po prostu chciałam, żeby przyznał mi rację oraz przeprosił, że mnie okłamał.

-Eh- westchnął głęboko, na co wywróciłam oczami.- masz rację- no co ty nie powiesz? Widać, że nie znasz swojej dziewczyny. Przede mną nic się nie ukryje jestem niczym Detektyw Monk. Lepsza od agentów NCIS i szybciej rozwiązuję zagadki od tych z Kryminalnych Zagadek Miami! –ale zrobiłem do dla was- zmarszczyłam brwi.- Hobbs gadał, że oni mogą skrzywdzić ciebie i Tommy’ go. Nie przeżyłbym, gdybym was stracił- aww jaki on jest uroczy. Od razu zrobiło mi się cieplej na serduszku. –po za tym Hobbs załatwi nam powrót do L.A. tylko musimy trochę poczekać.

-Kocham cie wiesz? Przepraszam, że wyjechałyśmy bez ciebie, ale byłam wściekła.

-Nie gniewam się. Kocham cie kicia, będę już jutro- rozłączył się, a ja wróciłam do środka. Ally rozmawiała z Sam o nowej szkole oraz… Harrym. Ostatnio zaczyna się między nimi psuć, ale wiem, że Hazziątku na niej zależy i to tylko przejściowe. O’ Conner jest trudny do rozgryzienia i czasem zastanawiam się czy nie wypadł z kołyski, bo jego teksty niekiedy są nie na miejscu. Ciągle gada o foczkach. Ile można słuchać o laskach i pieprzeniu? Posiedziałyśmy jeszcze chwilę i porozmawiałyśmy z mamą Ally oraz Lou, a potem poszłyśmy do hotelu, wcześniej informując, że przyjedziemy jutro razem z Louisem.

***

Siedzieliśmy na łóżku Cami w akademiku i gadaliśmy o jej decyzji, żeby rzucić studia i wprowadzić się do nas. Jestem jak najbardziej za, ale po rozmowie z Katie nie jestem pewny.

Zaraz po telefonie Tomlinsona, że James jest już w Nowym Yorku, spakowałem się i wsiadłem w samolot do Mediolanu. Musiałem ją zobaczyć i porozmawiać. Nie chcę, żeby przeze mnie rezygnowała z marzeń.

-Ale na pewno mogę się do was wprowadzić?- zapytała głosem skruszonej dziewczynki, która obawia się najgorszego.

-Nie będziesz spała na ulicy –wywróciłem oczami.- no pewnie, że tak. Czasem zadajesz takie durne pytania- zaśmiałem się pod nosem, a na co ona przyłożyła mi pięścią w bark. Torres jest drobną blondynką, ale przywalić też potrafi. Ze smutną miną zacząłem pocierać bolące miejsce. –jedziesz na jakiś używkach?- zapytałem wprost, a ona wybuchła nie pohamowanym śmiechem.

-No pewnie, cały czas piję Redbulla- zachichotała, na co przyciągnąłem ją do swojej klatki piersiowej i mocno tuliłem, co chwila całując w czubek głowy i czochrając jej blond kudły. Jest taka zabawna i urocza, że sam się sobie dziwię, że zakochałem się w takiej dziewczynie. Przeważnie gustowałem w takich laskach jak Nikki, a tu proszę… jest taka Cami, która skradła moje serce. Ludzie mają rację mówiąc, że przeciwieństwa się przeciągają. Cieszę się, że ją mam. –ten skurwiel nie będzie miał nic przeciwko?- wywróciłem oczami na jej słowa.

-Po pierwsze jesteś moją dziewczyną i będziesz spała u mnie, po drugie Louisowi nic do tego, a po trzecie nie nazywaj go tak, bo mnie kurwica trafia jak widzę, że skaczecie sobie do gardeł cały czas, to się robi nudne.

-Uh!- warknęła, ciągnąc lekko za końcówki swoich włosów.- ja po prostu nie lubię go za to co zrobił Katie, zachował się jak bezuczuciowy palant. Nie potrafię się do niego przekonać i gdy go widzę, mam ochotę go uderzyć… najlepiej czyś ciężkim, na przykład patelnią! O! Albo kijem hokejowym, żeby wybić mu głupoty z głowy! – zaśmiałem się pod nosem i wpiłem się w jej wargi. Nie potrafię się na nią złościć. Chcę, żeby ze mną zamieszkała, nawet jeśli oznacza to, że codziennie będę wysłuchiwał ich kłótni z byle powodu. Chcę ją mieć zawsze blisko siebie, chcę przytulać ją gdy mam na to ochotę i całować codziennie rano, wieczorem i w południe…

-Wprowadź się, nawet i dziś możemy polecieć do Rio, spakuj się i pozałatwiaj wszystkie sprawy. Ja poszukam ci uniwerku w Rio z twoim kierunkiem, ale błagam zamieszkaj ze mną, bo nie wytrzymuję bez ciebie- wypaliłem na jednym wdechu, a na co blondynka położyła się na mnie i zaczęła całować, nie chcąc pozostać jej dłużnym – oddawałem każdą pieszczotę.

***

Po rozmowie z mamą i dojścia do porozumienia z Ally, znowu wsiedliśmy do samolotu i polecieliśmy do Los Angeles. Po wylądowaniu pojechaliśmy od razu do domu Toretto. Mia i Letty zajęły się Katie i Tommy’ m, a Dom chciał pogadać ze mną, dlatego zabrał mnie na przejażdżkę jego nowym samochodem, którym było Ferrari F430, no nie powiem autko zajebiste, ale ja kierowałbym lepiej, niż on.

-To o czym chciałeś gadać?- zapytałem, gdy ten zatrzymał się an torze. Dawno tutaj nie byłem, ale nie wiele się zmieniło. Pełno wozów, kierowców i półnagich lasek, które śliniły się na mój widok… na pewno na mój, bo Dom jest już stary i jedyna panienka, którą kręci jest Letty. –co to za jeden?- wskazałem na blondasa, który zajmował moje miejsce parkingowe, miejsce mistrza.

-West, nowy król toru- prychnął Toretto.

-Nie jego doczekanie- warknąłem.

-Myślisz, że jesteś od niego lepszy?- spojrzałem na niego z drwiną. Myślę? Heh ja to wiem! Ten szczeniak pewnie nie odróżnia pedału gazu od hamulca i ma automatyczną skrzynię biegów! Ile on może mieć?! Góra szesnaście lat, jeszcze ma mleko pod nosem, a to nie jest zabawa dla gogusiów, tylko prawdziwych facetów. –udowodnij- czy on mnie podpuszcza? Nie będzie to jedna z tych chwil, gdy ja zgodzę się na jego propozycję, a ona naskarży na mnie mojej dziewczynie i znowu będziemy mieli ciche dni? Ostatnio popadam w paranoje, ale Katie jest dla mnie całym światem i kurwica mnie trafia, gdy się kłócimy. –chyba, że się boisz- wzruszył ramionami. Prychnąłem z niedowierzenia! Ja mam się bać?! Co on kurwa pierdoli!?

-Ej ty!- wrzasnąłem w kierunku blondaska. –tak ty!- wskazałem palca na gościa, który zaczął się rozglądać.- chcę się ścigać o twój tytuł- małolat prychnął, a potem kiwną ręką na swoich dwóch przydupasów, którzy z dłońmi zaciśniętymi w pięści zaczęli na mnie iść. Brunet zamachnął się, ale byłem szybszy i pierwszy go znokautowałem. To samo zrobiłem z tym drugim. Ruszyłem na blondyna, który bajerował jakąś laskę. Odepchnąłem od niego dziewczynę i złapałem za fraki, unosząc kilka milimetrów nad ziemię. –słuchaj smarku, chcę się ścigać, dopóki mnie nie pokonasz, mistrzem nie będziesz. Jestem Louis Tomlinson!- rozłożyłem ręce na boki, a całe towarzystwo ucichło i patrzyło na mnie jak na ducha.

-Przecież on nie żyje- wtrąciła jakaś rudowłosa dziewczyna.

-Cóż możesz to nazwać cudem, zmartwychwstaniem, albo po prostu ktoś się jebnął i puścił plotę. Żyję i mam się świetnie, prawdziwy król wrócił- chwilę była cisza, a potem muzyka znów zaczęła dudnić w głośnikach, a ludzie zaczęli zbierać się wokół mnie i wypytywać co się stało. Zlewałem ich jednak i podszedłem do ojca mojej dziewczyny. – po co to było? Zrobiłeś to tylko po to, żeby im o mnie przypomnieć?- to dziwne, przecież on ledwo co mnie trawi.

-Ludzie potrzebują wiary, a ty dajesz ją tym małolatom- mimowolnie się uśmiechnąłem. Oni jako pierwsi pokochali mnie takim jaki byłem naprawdę. Tutaj nie musiałem niczego udawać i mogłem być sobą bez żadnej ściemy. –kilka tygodni temu usłyszałem jak jakiś smarkacz mówi do swojego kolegi, że gdyby miał jedno życzenie to chciałby z tobą pogadać- zmarszczyłem brwi. Gdzie ten facet chodzi i jak spędza wolny czas? Bawi się w jakiegoś pedofila i śledzi małe bezbronne dzieci? Jezu Chryste, będę miał teścia – zboczeńca. Mentalnie uderzyłem się ręką w twarz. Nie wierzę… no po prostu nie wierzę. Poczułem jak ktoś mnie popycha, dlatego gwałtownie się odwróciłem i zobaczyłem tego ciecia.

-Louis Tomlinson, tak?- przytaknąłem.- nie wierzę! Jesteś po prostu frajerem, który się pod niego podszywa! – westchnąłem i wymacałem portfel w tylniej kieszeni czarnych spodni. Wyjąłem dowód i mu pokazałem. –to fałszywka- stwierdził, na ja powoli traciłem cierpliwość.- ścigaj się ze mną.

-Skończyłem z tym- te słowa ledwo przechodziły mi prze gardło, ale obiecałem Katie, że nie będę się narażał zgłasza teraz, gdy wszystko zaczęło się układać.

-Tomlinson by tak nie powiedział- splunął na moje nowe buty. Wkurwił mnie gnojek.

-Bo ten Tomlinson ma rodzinę, a ty zafajdałeś mi nowe buty gnojku- warknąłem. Budowało we mnie z każdą sekundą. Kusiło, żeby wsiąść do wozu i wysłać tego małolata na szary koniec, ale było też ryzyko, że Dom powie o tym Vexy. Nerwowo tupałem nogą i nie mogłem tego opanować, aż poczułem czyjąś dłoń na barku.

-Idź, nie powiem jej –Toretto puścił mi oczko, a potem rzucił kluczyki.

-No młody, szykuj się na porażkę- uśmiechnąłem się triumfalnie, a potem wsiadłem za kółko. Zajechałem na start, a obok mnie ten frajer niebieskim Nissanem Skyline. Przed maskami stanęła blondynka na obcasach, ubrana w kuse szorty i stanik. Uniosła dłonie w górę, apotem je opuściła dając sygnał startu. Już na samym początku zdobyłem przewagę i zostawiłem tego gówniarza daleko za sobą. Czułem, że żyję i nie skłamię mówiąc, że czułem się na swoim miejscu. Zawsze kochałem wyścigi i marzyłem, żeby robić to zawodowo, chciałem żeby mi za to płacono i moje pragnienia się spełniły. Gnałem przed siebie, a licznik wskazywał już dwieście kilometrów na godzinę, nie zdejmowałem jednak nogi z gazu. Na ostatnim zakręcie amator mnie wyprzedził, ale przed nami był most, który zaczął się unosić. Młody zbyt wcześnie wcisnął guziki od przyśpieszenia, widać, że nie wiele jeszcze wie o tym stylu życia. Kontrolka wskazywała dwieście dwadzieścia, a ja wjeżdżałem już na ruchomą konstrukcję. Odczekałem jeszcze chwilę i wcisnąłem dwa guziczki przy kierownicy. W powietrzu przeskoczyłem tego ciula i wylądowałem pierwszy. W ciągu dziesięciu sekund znalazłem się na mecie i zatoczyłem dwa pełne kółka, zakurzając tym samym wszystkich dookoła. Wysiadłem z wozu i znów wszyscy mnie otoczyli i gratulując.

-To naprawdę ty- pisnęła jakaś małolata i mnie przytuliła. Odepchnąłem ją. –co robisz?- zaśmiała się nerwowo, wyglądała na zmieszaną.

-Ta, to ja, ale mam dziewczynę- zmarszczyła brwi. Przeczesałem włosy głęboko wzdychając. Jakiś szatyn podał mi plik banknotów, które z przyzwyczajenia przeliczyłem. W dłoni trzymałem dwadzieścia kawałków, które są niczym w porównaniu z moimi obecnym stanem konta, na którym jest kilkanaście miliardów. Dziesięć tysięcy włożyłem do kieszeni, a drugą część rzuciłem mojemu przeciwnikowi. 

-Co robisz?- zapytał zmieszany.

-Jesteś całkiem niezły, ale za wcześnie używasz podtlenku azotu. Trzymaj się młody- wolnym i dumnym krokiem ruszyłem w kierunku Toretto, który gawędził z Romanem, Parkerem, długonogą brunetką i jakimś chińczykiem. –wygrałem, odzyskałem tytuł- rzuciłem obojętnie, a wzrok zebranych powędrował na mnie.- siema Tej, Roman- przybiłem z nimi sztamę.

-Tommo- uśmiechnął się Parker. –znasz już Gisele i Hana?- pokiwałem przecząco głową. –to Louis opowiadałem wam o nim, młody posuwał córkę Doma- spuściłem głowę z głupkowatym uśmiechem, żeby tylko Toretto tego nie zauważył.

-Zrobiłem jej też dziecko- wzruszyłem ramionami, na co Dominic warknął. –Tommy to fajny dzieciak, co nie dziadziu?- zarzuciłem ramię na jego barki, a złośliwy uśmieszek nie schodził mi z ust.

-Zabieraj te witki, bo je połamię- wszyscy zebrani zareagowali śmiechem. –wracamy do domu- wsiadłem do czerwonego Ferrari, a on usiadł na fotelu pasażera. Całą drogę pierdolił, że powinien mi zajebać za tego dziadziusia, ale nie zrobił tego ze względu na Katie i tego, żeby mój syn nie płakał nie poznając swojego ojca, który będzie miał zmasakrowaną twarz. Ku mojemu zdziwieniu przyjaciele Doma jechali za nami. Wysiedliśmy z wozu i weszliśmy do domu. Tommy spał, a Katie i Ally patrzyły z Mia i Letty na telewizję.

-Laski zbieramy się do nas- obie podniosły się i pożegnały. Zabrałem nosidełko z młodym, a potem zapakowałem do czerwonego wozu, na przednim siedzeniu. Dziewczyny usiadły z tyłu. Jechałem dość szybko, ale nikomu to nie przeszkadzało, oczywiście uwagi Katie, że powinienem zwolnić, bo jadę z dzieckiem przepuszczałem drugim uchem. W naszym domu byliśmy po piętnastu minutach. Wyjąłem klucz i tworzyłem drzwi, przepuściłem przodem kobiety, a potem wszedłem z dzieckiem. Ally zajęła pokój Nikki, a Katie poszła umyć młodego. Ja w tym czasie wypakowałem nasze walizki. Wszedłem do naszej sypialni, gdzie moja dziewczyna karmiła Tommy’ go. Poszedłem do łazienki, gdzie wziąłem szybki prysznic, a następnie wciągnąłem na biodra bokserki. Wróciłem do pokoju i rzuciłem się na łóżko. Brunetka leżała bokiem do naszego syna i zataczała kółeczka na brzuszku maluszka. Położyłem się po jego prawej i przyglądałem się im. Młody leciutko ciągnął za kosmyk włosów Katie.

-O czym myślisz?- spojrzałem na nią i uśmiechnąłem się.

-O tym, że jestem cholernym farciarzem, bo was mam.

-Jesteś słodki –nachyliła się i musnęła lekko moje usta. – co Dom od ciebie chciał?

-Zabrał mnie na tor- westchnęła.- i ścigałem się, wiem, że obiecałem, ale to sprawia mi radość.

-Chcę, żebyś był szczęśliwy, ale boję się o ciebie- wydęła dolną wargę, a ja potarłem o nią kciukiem, na co się uśmiechnęła.

-Wiem, dlatego ścigam się od czasu do czasu. Kocham cie wiesz?

-Ja ciebie też kocham- dziewczyna ułożyła głowę na poduszce i wyjęła włosy z piąstki Tommy’ go. Objąłem ją ramieniem, a potem przyglądałem się tej najważniejszej dwójce w moim życiu. Ta, jestem zajebistym szczęściarzem i nie wyobrażam sobie nawet sekundy bez nich. Po pewnym czasie sam zasnąłem.   

___________________________________
Boże wstyd mi gdy widzę, kiedy był ostatni rozdział ;'( prosze nie bijcie (; powoli zbliżamy sie do końca, jeszcze tylko jeden rozdział epilog, cóż a potem zaczynamy Error. 

No nic pozostaje mi tylko napisać, że bardzo dziękuję za komentarze, wejścia i oczywiście cierpliwość czytelników - jesteście najlepsi. 

Zapraszam was jeszcze na:

We Found Love

Forever Young

Buźka miśki i udanych wakacji ;**