29.

♪♫♪♫♪  

***

‘Kiedy była jeszcze dziewczynką
Myślała, że jej będzie świat
Ale on uleciał w dal
Więc musiała zaciskać zęby
Życie się toczy i robi się tak ciężkie
Tortura ponad miarę
Każda łza jak wodospad
W noc, burzliwą noc, ona zamknie oczy
W noc, burzliwą noc, poleci’

Około 6 rano wylądowaliśmy z Harrym i Cami w Los Angeles. Wsiedliśmy w taksówkę i pojechaliśmy pod dom Louisa. Mimo tego, że ledwo co trzymałam się na nogach powiedziałam przyjaciołom, że nic mi nie jest. Po 15 minutach jazdy byliśmy pod willą Tomlinsona. Rozpadało się jak cholera, a drzwi mimo pukania i dzwonienia nikt nie otwierał.

-Kat chodź- Harreh próbował mnie odciągnąć siłą, ale nie pozwoliłam.

-Zostaw mnie!- wrzasnęłam i wyrwałam się z jego silnych ramion. Odsunęłam donicę i wyjęłam klucz, który włożyłam do zamka i przekręciłam. W domu panowała grobowa cisza. Natychmiast pobiegłam do jego pokoju i otworzyłam obszerną szafę, którą można by też nazwać garderobą. Nie było prawie żadnych rzeczy, no oprócz jego ulubionej bluzy. Wzięłam materiał do rąk i rozpłakałam się jeszcze bardziej. Przecież sam mówił, że mnie kocha. Dlaczego mnie zostawił?! Do pomieszczenia wbiegli O’Conner i Camila. Blondynka od razu mnie przytuliła, a Harry zaczął coś pisać na telefonie. Jednak szybko go schował do kieszeni i przysiadł obok nas na łóżku. Przytulił mnie i trzymał w swoich ramionach, kiedy jego telefon znów wydał z siebie dźwięk. Wyjął go, ale szybko mu go zabrałam. Otworzyłam wiadomość.

________________________

Od: Tomlinson

Masz się nią opiekować. Nie chcę żeby stała jej się krzywda. L

_______________________

-Czemu mi nie powiedziałeś, że masz z nim kontakt!?- loczek próbował zabrać mi komórkę, ale nie pozwoliłam. Wybrałam jego numer i nacisnęłam zieloną słuchawkę.

(rozmowa, L- Louis, K- Katie)

L- Harry nie mogę teraz gadać jestem w samolocie.

K- gdzie jesteś?- głos powoli zaczął mi się łamać.

L- Kat dlaczego masz jego telefon?

K- gdzie jesteś?

L- ja nie…

K- cholera odpowiedz! Czemu mi to robisz? Sam mówiłeś, że mnie kochasz, dlaczego… dlaczego wyjechałeś?

L- nie chcę cie krzywdzić.

K- teraz właśnie to robisz- nie odzywał się- Loui- dalej nic, po chwili słychać było jak się rozłączył. Oddałam Harremu jego komórkę, a później wstałam. Odwróciłam się na pięcie- wracajmy, proszę- Torres i Harreh dźwignęli się z łóżka, a później w trójkę wyszliśmy uprzednio zakluczywszy drzwi. Nie chowałam klucza pod donicę tylko zabrałam go ze sobą. Po powrocie do domu od razu położyłam się spać.

***

Po co ten głupek dawał jej ten cholerny telefon!? Nie jarzy, że nie chcę z nią rozmawiać? Nie chcę tęsknić, nie chcę tego czuć. Lecę do Włoch żeby o niej zapomnieć, co  po namyśle staje się niemożliwe, bo Katie jest niezwykła. Oparłem głowę i szybę samolotu i głęboko westchnąłem.

-Lou wszystko gra?- Nikki dźgnęła mnie lekko w bok.

-Ta wszystko jest w najlepszym porządku- posłałem jej wymuszony uśmiech. Po co mam ją martwić? Nikol zawsze mnie wspiera i staje po mojej stronie mimo, że to Zayna kocha. Dlaczego to robi? Czemu zawsze Malik drze się jak Swan staje w mojej obronie, co jest zbędne, bo jestem dużym chłopcem i potrafię sobie sam poradzić.

-Kłamiesz.

-Nie kłamie Nikki. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej.

-A Katie?- zacisnąłem zęby.

-Nie mówmy o niej.

-No okay- posłała mi lekki pocieszający uśmiech, a później oparła głowę o moje ramie. Przytuliłem ją do swojej klaty, całując w czubek głowy. Długo jej nie zajęło zaśnięcie. Ja nie potrafiłem zasnąć, dlatego gapiłem się za okno. Liczę, że Harry dotrzyma słowa i się nią zajmie. Jeśli tego nie zrobi to pożałuje. Ma pilnować, żeby Brad się do niej nie zbliżał, ani Emilly, ani Sammy, ani kurwa nikt inny. Ona ma być bezpieczna.

***

Obudziłam się cała przepocona. Śniło mi się, że Loui mnie zostawił i gdzieś wyjechał. Chwila… to nie był sen. On mnie zostawił, bo… bo myśli, że przez niego cierpię. Cierpię, kiedy nie ma go przy mnie. Moje serce jest rozdarte na miliony kawałeczków, przez niego, bo myśli, że mnie krzywdzi. Co z tego, że mieliśmy wypadek? To nie jest jego wina! To wina Brada, wszystko zepsuł. Po co przyjeżdżał?! Po chciał się ścigać z Louisem!? Po co mieszał!? Nagle po pomieszczeniu rozległ się dźwięk mojego telefonu. Nie spojrzałam na wyświetlacz tylko odebrałam.

(rozmowa, B- Brad, K- Katie)

K- halo?- mruknęłam mało entuzjastycznie.

B- gdzie on jest?- warknął. Po głosie rozpoznałam, że to Miller.

K- daj mi spokój. Spieprzyłeś mi życie.

B- gdzie jesteś?

K- odpierdol się Brad.

B- pytam to odpowiadaj! Gdzie jesteście!?

K- pierdol się – rozłączyłam się i schowałam komórkę pod poduszkę. Nie chcę cierpieć. Do pokoju wszedł Harry, a za nim moja mama, jego rodzice i Dom. Zmarszczyłam brwi i otarłam łzy wierzchem dłoni.

-Katie co się stało?- pokiwałam głową, że nic jej nie powiem. Moja mama spuściła głowę w dół, a ten cały Toretto ją obiął i pocałował w czoło. Co to kurde ma być!? Spojrzałam na Harrego, który bezgłośnie mówił ‘przepraszam, ale uparli się’.

-Co on tu robi?- wskazałam brodą na Dominic’ a.

-Katie on… - zaczęła mama- to twój ojciec.

-Możesz przestać mnie okłamywać? – wstałam z łóżka i stanęłam na przeciwko niej.- mam dość kłamstw twoich i Louisa! Was wszystkich! Wiem dobrze, że ten gość, z którym odebrałaś mnie z domu dziecka to twój przyjaciel- wyszczerzyła na mnie swoje oczy- ojciec mnie odwiedzał i powiedział, że w każdej chwili mogę do niego przyjechać i właśnie to zamierzam zrobić. – złapałam torbę i z lekkim trudem zbiegłam z nią na dół. Naciągnęłam na nogi buty i wbiegłam do mojego garażu. Wsiadłam do czarnego nissana 370Z klik, którym wyjechałam z garażu i pojechałam do Bakersfield. Droga zajęła mi około 2 godzin. Tata mieszkał w dość sporej willi. Zadzwoniłam dzwonkiem, a otworzył mi… - co ty tu kurwa robisz?!- warknęłam przez zaciśnięte zęby.

-A ty?

-Przyjechałam do ojca palancie- wywrócił oczami i wpuścił mnie do środka. Szłam do salonu, gdzie siedział tata z…? No to są chyba jakieś żarty! Najpierw Miller, teraz Emilly i jej szurnięta rodzinka narkomanów. To szczyt wszystkiego. Ojciec odwrócił głowę, tak jak reszta, a później wstał i podszedł do mnie zamykając mnie w szczelnym uścisku.

-Co tutaj robisz Katie?- zapytał odsuwając mnie od siebie.

-Mogę tu jakiś czas pomieszkać?- przytaknął.

-Coś się stało?

-Jej chłoptaś ją olał- zadrwił Brad. Wzięłam zamach i przyłożyłam mu otwartą dłonią w twarz.

-To wszystko twoja wina, bo ty zawsze musisz coś spieprzyć- razem z torbą poszłam do sypialni, która należy do mnie podczas moich odwiedzin. Nie chcę teraz z nikim rozmawiać, oczywiście mam na myśli moich przyjaciół, mamę oraz rodzinę Hazzy. Poczułam silne ukłucie w okolicach, gdzie jeszcze kilka dni temu mnie operowano. Położyłam się na łóżko żeby chwilę odpocząć, ale mój plan diabli wzięli, ponieważ zasnęłam.

  ***

___________________________

Od: Harry

Katie wyjechała

__________________________

Do: Harry

Dokąd? Miałeś jej pilnować

________________________

Od: Harry

Do swojego ojca. Przynajmniej przy niej jestem nie to co ty

_______________________

______________________________________
Dobra zacznijmy, że jestem troche rozczarowana, ale wy i tak macie to w dupie... te komentarze serio nie zajmują aż tak dużo czasu! Mam propozycję, wy komentujecie, a ja w piątek, albo w sobotę dodaję nowy rozdział, co wy na to? Ale warunek jest jeden musicie mnie zaskoczyć!!  Pytania:

1. Katie szybko wybaczy Louisowi, czy będzie długo chowała urazę?

2. Czy Katie będzie dalej ufała Harremu, czy może przez ten jego układ z Lou skreśli go z listy swoich przyjaciół?

3. Louis cierpi, ale czy wróci i będzie sie starał odzyskać zaufanie Katie?

4. Lubicie Brada, czy was wkurwia?

5. Jak rozdział? Zepsułam, spierdoliłam, czy zjebałam?

ok chcecie to zadawajcie pytania bohaterom, zapraszam was też na:

We Found Love